Opóźniony rozwój mowy

W opóźnionym rozwoju mowy często zaburzona jest artykulacja i gramatyka wypowiedzi. Dziecko ma znacznie ograniczony zasób słownictwa. Występuje wolniejsze tempo nabywania umiejętności językowych, co dotyczy zarówno mówienia, jak i rozumienia. Dziecko reaguje na nasze polecenia, realizuje je. Jest w stanie wymówić głoski, czasem sylaby, natomiast złożenie ich w całość jest dla dziecka ogromnym wyzwaniem. Musimy pamiętać o tym, że ORM nie jest wyznacznikiem tego, iż dziecko nie słyszy.

Przyjmujemy podział ORM na samoistne opóźnienie rozwoju mowy (SORM), które jest wynikiem zakłócenia procesu rozwojowego oraz niesamoistne opóźnienie rozwoju mowy (NORM), związane z zaburzeniem procesu rozwojowego. SORM jest zjawiskiem o charakterze przejściowym , które nie niesie dalszych konsekwencji na rozwój dziecka. Natomiast NORM może mieć charakter przejściowy lub trwały, wobec tego może ustąpić bądź pogłębiać się – co będzie skutkowało w powstawaniu różnych zaburzeń mowy.

Co powinno zwrócić naszą uwagę?

– późniejsze pojawienie się gaworzenia;

– ubóstwo słownictwa;

– należy zauważyć, w którym momencie pojawiły się zdania proste i złożone (pod koniec 2 roku życia dziecko powinno posługiwać się zdaniami prostymi, natomiast pod koniec 3 roku życia – złożonymi);

– długo utrzymujące się błędne struktury gramatyczne;

– przedłużający się okres swoistej mowy dziecięcej;

– opóźniony rozwój analizy i syntezy słuchowej;

– widoczne trudności z pamięcią słuchową;

– problemy z uwzględnieniem związków przyczynowo-skutkowych;

Okresy kształtowania się mowy dziecka:

– etap przygotowawczy (od 3 do 9 miesiąca życia płodowego);

– okres melodii (od 0 do 1 roku życia);

– okres wyrazu (od 1 do 2 roku życia);

– okres zdania (od 2 do 3 roku życia);

– okres swoistej mowy dziecka (od 3 do 7 roku życia)2.

 

  1. Lichota E. J.,Terapia logopedyczna, Wyd. Difin SA Warszawa 2015, str. 16.