Oferta

Terapia logopedyczna ma na celu utrwalenie prawidłowej realizacji głosek, których dziecko nie potrafi wymówić bądź czyni to w nieprawidłowy sposób m.in. z powodu niewłaściwego ustawienia narządów artykulacyjnych.

W codziennej pracy stosuję m.in. metody:

- pokazu i wyjaśnienia ułożenia narządów artykulacyjnych, która opiera się na demonstracji prawidłowej pozycji narządów artykulacyjnych z jednoczesnym wyjaśnieniem (układ warg i języka);

- słuchową – polega na osłuchiwaniu dziecka z prawidłową wymową określonej głoski oraz dążeniu do uwrażliwienia słuchu dziecka na różnicę między wymową poprawną a błędną;

- uczulania miejsc artykulacyjnych, która ułatwia ułożenie narządów artykulacyjnych (np. uwrażliwianie wałka dziąsłowego);

- wykorzystywania nieartykułowanych dźwięków lub czynności fizjologicznych organizmu do tworzenia nowych głosek - stosujemy odgłosy, które są bliskie dziecku (np. syczenie węża, naśladowanie lokomotywy) oraz odgłosy czynności fizjologicznych ( np. parskanie, mlaskanie);

- substytucyjną – polega na przekształcaniu dźwięku „pomocniczego” w dźwięk docelowy. Wykorzystujemy prawidłowo realizowaną głoskę przez dziecko, pamiętając o wspólnych kategoriach fonetycznych ( np. T+SZ daje nam CZ);

- wrażeń dotykowych i czucia skórnego - daje możliwość odczucia za pomocą dotyku np. drgania wiązadeł głosowych, skrzydełek nosa czy różnicy siły wydychanego powietrza podczas artykulacji określonej głoski (np. przykładamy palce dziecka do krtani podczas wymawiania głoski);

- gesty umowne - ruchy ręki, palców, które towarzyszą mówieniu. Ułatwiają zapamiętanie pozycji języka lub ułożenia warg (np. podczas nauki artykulacji głoski [sz] możemy unosić palec go góry – znak, iż język powinien kierować się w stronę podniebienia);

- graficzną – polega na rysowaniu umownych symboli (np. strzałka skierowana w dół – język powinien znajdować się przy dolnym wałku dziąsłowym);

- mechanicznego układania narządów artykulacyjnych - metoda jest pomocna, gdy dziecko ma dużą trudność z prawidłowym ułożeniem narządów artykulacyjnych (np. przytrzymanie, pchnięcie języka szpatułką, podniesienie czubka języka za pomocą sondy).